Hoewel, ver weg? Wel de beste!
De CES in Las Vegas is met 170.000 bezoekers de grootste elektronicabeurs ter wereld. Maar dit jaar bevond de stand van DEN Smart Home – dochterbedrijf van slotenfabrikant Ankerslot uit Enschede – zich in het eigen kantoor van directeur Van der Wal en collega’s. De online versie van de CES leverde het bedrijf wel twee innovatie-awards op.
De prijzen vielen in de categorie ‘smart home’ en een afgeleide daarvan: ‘smart home device’. DEN Smart Home is nu twee jaar bezig met de ontwikkeling van een slimme combinatie van een chip en een sluitmechanisme. Met de DEN-app kan de deur op afstand worden geopend of kan iemand anders toegang worden verleend.
De uitvinding werd in samenwerking met designbureaus Wirelab en d’Andrea en Evers uit Enschede ontwikkeld. Ankerslot heeft er een apart bedrijf voor opgericht: Den Smart Home. De ontwikkeling van het prototype heeft volgens Van der Wal tussen de 150.000 en 200.000 euro gekost. Het is nog niet gelukt een grote investeerder te vinden. Daarbij gaat de voorkeur uit naar een installatiebedrijf dat de DEN SmartStrike kan monteren in deurposten. Want de deurpost moet aangepast worden om de sluitplaat te kunnen gebruiken.
„We willen er hoe dan ook eind juli mee de markt op in de VS”, zegt Marijn van der Wal beslist. „Misschien zet het winnen van deze innovatieprijzen investeerders in beweging. Maar ook als ze dat niet doen, komen we er mee op de markt in de VS en volgend jaar ook in Nederland. Alleen zal het dan een stuk langzamer gaan.” De DEN SmartStrike gaat hier circa 200 euro kosten en wordt mogelijk ook in abonnementsvorm aangeboden
Bron Bewijs
We kennen allemaal de zonnepanelen op het dak. Maar zonnecellen in textiel? Ontwerpster en Saxion-onderzoeker Hellen van Rees laat samen met haar collega’s zien dat dat kan. Gewoon in een horecaschort.
1 Leg dat eens even uit…
“Zonnecellen op het dak zijn grote harde vierkante platen. Maar er zijn tegenwoordig zonnecellen die veel dunner zijn en daardoor ook meer geschikt voor flexibele oppervlaktes zoals textiel. We hebben verschillende prototypes ontwikkeld, zoals een vest voor boswachters. Ze zijn lange tijd op pad en moeten bereikbaar zijn, maar hebben niet altijd een stopcontact in de buurt. Met het vest kunnen ze hun telefoon opladen. Hetzelfde principe hebben we toegepast in een poncho met camouflageprint voor soldaten van de Landmacht. En we hebben voor horecamedewerkers een schort gemaakt, zodat bijvoorbeeld hun mobiele pin-apparaat op het terras van stroom wordt voorzien.”
2 Wat was in dit TexEnergie project de grootste uitdaging?
“Er waren veel uitdagingen. Aan de ene kant wil je de textiele eigenschappen van een kledingstuk behouden: het moet flexibel en wasbaar zijn. Tegelijkertijd wil je ook dat zo’n product zoveel mogelijk energie opwekt. Dat is vaak tegenstrijdig met elkaar. Die dunnere zonnecellen leveren minder energie op. Dan is er nog de verbinding met elektronica die robuust moet zijn. En ook die moet wasbaar zijn.
3 Is jouw werk te combineren met modeontwerpen?
“De helft van mijn tijd ben ik bezig met ontwerpen en de andere helft werk ik voor Saxion Hogeschool, bij het lectoraat Sustainable & Functional Textiles. Ik vind het een geweldige combinatie. Enerzijds ben ik heel erg bezig met een creatief proces, anderzijds kan ik mijn ideeën over design ook weer meenemen in technische projecten zoals deze.”
4 Dit project heet TexEnergie en jullie zijn er al vier jaar mee bezig?
“Er lopen véél meer projecten, maar dit is nu afgerond. Het type zonnecellen verkennen, de integratie in textiel, overleg met bedrijven die als partner meedenken, de samenwerking met studenten: de tijd vliegt voorbij. Wij hebben deze resultaten opgeleverd en het is aan bedrijven om dit in de markt te zetten.”
Bron Bewijs
Batterijen van mobiele telefoons die minder snel leeg raken en die hittebestendiger zijn en elektronische apparatuur die minder snel warm wordt en daardoor beter presteert. Het kan straks door toepassing van een in Enschede geproduceerd nieuw materiaal: flexibele keramiek.
Twentse investeerders steken samen 4,2 miljoen euro in Eurekite, de bedenker en producent van dit materiaal, dat onder de merknaam Flexiramics zal worden verkocht. Met een investering door Demcon kan het spin-off bedrijf van de Universiteit Twente in Enschede een productielijn laten bouwen.
Eurekite werd in 2015 opgericht door de Spanjaard Gerard Cadafalch, die aan de UT promoveerde op de ontwikkeling van keramiek. De in het nano-instituut MESA+ nieuw ontwikkelde grondstof wordt onder meer gebruikt in mobiele telefoons, lithium-ion batterijen, elektronica voor auto’s en olie- en gassensoren.Batterijen langer mee
“Onze flexibele keramiek zorgt voor een snellere afvoer van hitte uit bijvoorbeeld mobiele telefoons”, legt operationeel directeur Bas Kerkwijk (49) uit. “Batterijen zijn daardoor minder snel leeg. Als je video’s afspeelt op de telefoon wordt die snel warm en verliest de batterij snel aan kracht. Onze flexibele keramiek, die in een dun laagje op printplaten wordt aangebracht, zorgt voor een snelle afvoer van die hitte waarmee ook wordt voorkomen dat apparatuur oververhit raakt en in brand vliegt.”
Bron Bewijs
Twente Safety Campus wordt binnenkort bewaakt door een drone die bij onraad automatisch opstijgt. Het is volgens betrokkenen voor het eerst in Nederland – en wellicht Europa – dat een drone op deze manier wordt gebruikt.
De Safety Campus, eigendom van de Veiligheidsregio Twente, heeft ontheffing gekregen van de inspectie Logistiek en Transport om een drone te laten vliegen, die automatisch opstijgt en zijn doel zoekt, uit zicht van een piloot vliegt en dat dag en nacht mag doen.
De campus op het bedrijventerrein Technology Base bij Enschede herbergt onder meer een oefencentrum van de brandweer en een Risk Factory voor publieksvoorlichting over veiligheid.
Directeur David Bornerbroek van de Safety Campus spreekt van een unieke toestemming die de inzet van drones een enorme stap vooruit helpt. In eerste instantie is de beveiliging met een drone beperkt tot de Safety Campus, maar na enkele maanden houdt het toestel de hele Technology Base – meer dan 200 hectare – in de gaten. “De inzet begint klein en beperkt in tijd en breidt zich uit naarmate we er meer ervaring ermee opdoen”, zegt Bornerbroek.
Bron BewijsDuizend kilometer autorijden op 10 emmers water? Dat lijkt te mooi om waar te zijn, maar het is mogelijk. In de Waterstof Hub Twente hopen ze dat voor elkaar te krijgen. Vanaf eind maart gaan ze vol aan de bak om de regio warm te maken voor waterstof.
Waterstof komt er in duurzaamheidsdiscussie soms bekaaid af. Terwijl waterstof veel mogelijkheden biedt. Niet onbelangrijk: het is relatief goedkoop. In Nederland rijden enkele auto’s al op waterstof, maar van grootschalige toepassing is geen sprake. De H2 Hub in Almelo moet daar verandering in brengen.
De hub komt voort uit een samenwerkingsverband tussen tientallen ondernemers, onderwijsinstellingen en de overheid. Zo was de provincie Overijssel in de aanloopfase bij het project betrokken. Allemaal met hetzelfde doel. Om uit te zoeken wat de mogelijkheden zijn en om mensen te leren werken met waterstof.
„In de noordelijke provincies, in Arnhem en Brabant zijn ze daar al volop mee bezig. In Twente willen we niet achterblijven”, zegt bestuurslid Gerard Schröder. De directeur van Schröder Vastgoed is één van de drijvende krachten achter het initiatief. „Uiteindelijk willen we op de voormalige locatie van Sensata in Almelo een groot Twents Energiecentrum uit de grond stampen. De waterstofhub is dus pas het begin.”
Het pionierswerk in de H2 Hub bestaat uit drie stappen. Opwekking, opslag en toepassing. „Allereerst willen we natuurlijk waterstof opwekken. Daarom ligt het hele dak vol zonnepanelen. Als we dat niet doen, schieten we ons doel voorbij. Waterstofgebruik stoot geen CO2 uit, maar opwekking mag dat ook niet doen.”
De opslag gebeurt eveneens op het terrein. Vooral de veiligheid is daarbij belangrijk. „Waterstof is geur- en reukloos. Net als bij aardgas moeten we daar wat aan doen, zodat je het merkt als er waterstof ontsnapt.”
Voor bedrijven is de toepassing het interessantst. „We gaan ons eerst richten op mobiliteit en we hopen vlot een auto op waterstof te laten rijden. Als dat lukt, kunnen we het bij een vrachtwagen proberen. Er is dus veel interesse bij transporteurs als Bolk en Nijhof Wassink. Die kunnen op die manier een steentje bijdragen aan de klimaatdoelstellingen.”
Bron Bewijs
ENSCHEDE – Weersink Auto Aanpassingen wint een Belgische innovatieprijs met een minilift voor rolstoelgebruikers. „Mensen willen hun zelfstandigheid niet verliezen. Daar proberen we een oplossing voor te bedenken.”
Een jaar of tien geleden besloot René Weersink het roer om te gooien. Hij ging zich met zijn gelijknamige bedrijf in auto-aanpassingen vooral toeleggen op innovatieve oplossingen voor rolstoelgebruikers. Het resultaat: enkele gepatenteerde liften om gehandicapten snel in en uit auto’s te tillen.
Zijn minilift werd eerder al op een internationale beurs in Düsseldorf genomineerd en is nu in België bekroond met de REVAvenue Award, voor het meest innovatieve product voor personen met een handicap.
„Een bewijs dat vanuit ellende iets heel moois kan groeien”, zegt René Weersink (60). Hij doelt op de turbulente geschiedenis van zijn bedrijf. Na zijn studie aan de UT werkte de geboren Vassenaar bij diverse bedrijven in deze regio, voordat hij in 1995 Frankenhuis Special Products in Enschede overnam. Onder de naam Weersink Auto Aanpassingen werd een groeispurt ingezet. Hij opende een tweede vestiging in Zwolle en nam een bedrijf in Venlo over.
Weersink had op een gegeven moment 45 man aan het werk, totdat het in Limburg helemaal misliep. Hij trof er op een dag een lege hal aan. Hij zegt te zijn ‘belazerd’ door oud-medewerkers die er met de orderportefeuille, machines en materialen vandoor waren gegaan en vanuit Hongarije zelf producten gingen leveren. Het leidde tot juridische procedures en hoge kosten, die uiteindelijk voor de val van zijn onderneming zorgden.
„Een faillissement is heel pijnlijk”, zegt Weersink die met een klein aantal medewerkers in 2007 een doorstart maakte. „Kort daarna opende onze landelijke concurrent echter een vestiging in Hengelo en ging een regionaal autobedrijf zich ook toeleggen op aanpassingen van auto’s. Je kon op je klompen aanvoelen dat dat te veel van het goede was in deze regio. We moesten iets nieuws bedenken om te overleven. Dat zijn we gaan doen door de ontwikkeling van eigen, compacte liftsystemen in auto’s voor rolstoelgebruikers.”
De ideeën komen vaak van de klanten zelf, vertelt Weersink in de werkplaats in het Enschedese havengebied. „Bijvoorbeeld iemand die graag wil dat zijn gehandicapte kind vanuit de rolstoel eenvoudig naast hem in de auto kan zitten, een ondernemer met een dwarsleasie die wil dat er naast zijn rolstoel voldoende ruimte in zijn bus overblijft. Mensen met een handicap willen hun zelfstandigheid niet verliezen. Het geeft voldoening als je daar een bijdrage aan kunt leveren.”
De vraag naar zijn autoliften ziet Weersink, die zes man in dienst heeft, snel groeien. Vandaar dat hij zoekt naar monteurs. „Voor de komende drie maanden hebben we net zoveel opdrachten als de omzet van afgelopen jaar.”
Daarbij helpen de nominatie voor zijn innovaties in Duitsland en de prijs in België. „Het heeft ons daar publiciteit opgeleverd. We gaan ons nu ook meer op die landen richten.” Weersink kijkt voorzichtig al verder. „We hebben een patent op onze liften in vijftien landen. Daaronder Amerika, Canada en Japan. Wie weet gaan we in de toekomst ook wel voor die landen aan de slag.”
Bron Bewijs
DEURNINGEN – De uit China geïmporteerde robot Fransien biedt een helpende hand in de bediening van café-restaurant Frans op den Bult in Deurningen.
In het bijna 200-jarig bestaan van Frans op den Bult kwam het niet eerder voor dat een robot het bedienend personeel op alle mogelijke manieren hielp bij het opdienen en afruimen van de tafels. Nu is het zover.
„Het is vrij revolutionair dat hier een robot binnen is”, zegt Pauline Scholten, mede-eigenaresse van het etablissement. „Ik behoor tot de nieuwe generatie bij Frans op den Bult en kijk verder dan nu. We maken het bedrijf toekomstklaar en Fransien hoort daar wat mij betreft ook echt bij.”
Het is de eerste robot van dit type die naar verluidt in Nederland is geïntroduceerd. Het bedrijf Kide Group, gevestigd op een steenworp afstand van Frans op den Bult, heeft vooralsnog drie van deze robots geïmporteerd. Ivana Damink, afkomstig uit Slowakije maar gehuwd met een man uit Deurningen, is directeur van de Kide Group en zij zegt: „Alleen al in China zijn 2500 van deze robots ingezet. Niet alleen in de horeca, ook in verpleeg- en ziekenhuizen.” Dat gebeurt nu ook in haar thuisland. „In Bratislava zijn ze al te zien in restaurants. Dus waarom niet in Nederland?”
De robot die bij Frans op den Bult in gebruik is genomen, kost net zoveel als een nieuw, klein model auto. Frans op den Bult sloot een lease-overeenkomst met Kide Group. „Ons doel is dit jaar tien van deze robots te leasen aan wie maar wil”, zegt Ivanka Damink. Er is niet alleen een commercieel doel. „Wij zoeken de verbinding tussen de mens en nieuwe technologie. Deze robot is een mooi voorbeeld van technologie in dienst van de mens. Mensen zullen er veel gemak van hebben.”
De robot in het café-restaurant is nog maar net een dag opgenomen in het werkrooster. Mensen in het etablissement reageren enthousiast. „Dit is de eerste keer dat een robot mij bedient. Ik vind dat prima”, zegt een man die is gekomen voor de lunch. Fransien levert de lunch keurig af. Ze weet de weg naar het tafeltje waaraan hij zit met zijn echtgenote feilloos te vinden. Onderweg ontwijkt Fransien gasten die ze onderweg tegenkomt.
Fransien kan lachen, zingen. Verjaardagsliedjes en moderne songs, het is maar net hoe Fransien via het display wordt geprogrammeerd. Fransien kan zelfs huilen. Dan is er op het display een traan te zien. Huilen doet ze bijvoorbeeld als iemand de weg zodanig verspert, dat ze niet kan passeren.
Pauline Scholten: „Fransien hoort er al helemaal bij. Ik zie Fransien als een grote hulp in de bediening. De bediening is er ook blij mee. Fransien wordt niet ingezet om personeel te vervangen. Dan zou het persoonlijke contact met de klanten verloren gaan en dat willen we niet.”
„Maar Fransien kan helpen met het afhalen van de tafels”, zegt ze. „Zeker als die tafel wat uitgebreid is, dan moet je normaal gesproken drie of vier keer lopen. Maar Fransien kan alles ineens meenemen, omdat ze zoveel bladen heeft waar spullen op gezet kunnen worden. Daardoor kun je ook wat meer tijd besteden aan de gasten. De robot is in coronatijd een welkome aanvulling op het beschikbare personeel. Mensen die zoveel mogelijk het contact willen vermijden met anderen, kunnen de hulp van Fransien vragen.”
De Vietnamees Nam Tran, student electrionic engeneering aan Saxion Hogeschool, houdt Fransien intussen goed in de gaten. Mocht Fransien het laten afweten, tot op heden gebeurde dat niet, dan zorgt hij dat de robot weer snel op de been is. Hij is ingehuurd door de Kide Group als probleemoplosser voor een paar uurtjes per dag. Zo verdient hij een aardig zakcentje bij.
Bron Bewijs
